La bibliothèque idéale

Een van mijn bibliotheken staat bij huisgenoten bekend als de Grot van Willibaba. Af en toe daal ik er in af. Die papiermijn ziet er chaotischer uit dan ze in feite is. Zelden zoek ik langer dan honderd seconden naar een exemplaar dat ik nodig heb. Soms graaf ik ook wel eens een schat op: iets waarvan ik bij god niet meer wist dat ik het bezat: vijf seconden drukgeluk, veroorzaakt door een licht morbide amor intellectualis libri.

Zo struikelde ik pas over een stapel, die La bibliothèque idéale ontblootte. Deze onvolprezen leeswijzer doorheen al wat telt in de Wereldliteratuur rangschikt per domein de must reads, in lijsten van 10, 25 en 49 toppers. De 50ste mag je zelf aan het lijstje toevoegen…
Vlug even gekeken welk leesvoer de auteurs suggereren op het domein van de filosofie. Ik merk dat filosoof Bento Dooreman met zijn Ethique, nog net in de top tien belandt, en wel op de tiende plek. Ook even verder gebladerd om te kijken wat de samenstellers schrijven als aansporing tot lezen: 

‘Peut-être le livre le plus fascinant de toute l’histoire de la philosophie, tant par la rigueur de son architecture que par le caractère exemplaire de son projet. ‘Tout philosophe, dira Bergson, a deux philosophies: la sienne et celle de Spinoza’. Aucun ami de la philosophie ne peut ignorer ce livre beau et austère comme la vérité’ (blz. 780).

La bibliothèque idéale (Le Livre de Poche, Pochothèque, éd. 1992, Paris) is nog steeds te koop (meen ik) en voor leesboeren het gedroomde instrument om de schaarse leestijd niet te verkwanselen.

---